MAKALELER

19 Ağustos 1964'te ilk yer durağan iletişim uydusunu NASA yörüngeye gönderdi.

Yersabit veya Yerdurağan uydu nedir?

Geosynchronous Earth Orbit yani GEO: Yüksek Dünya Yörüngesi ya da Yer Sabit Yörünge adıyla anılır. Deniz seviyesinden itibaren yüksekliği 35.862 kilometreden başlayan ve onbinlerce kilometre daha devam eden, saatteki hızı 3 kilometre olan ve bir dönüşünü yani periyodunu tam olarak 1 gün yani 24 saatte alan yörüngedir. Telekomünikasyon uyduları ile Meteorolojik amaçlı uyduların yer aldığı yörüngede şu anda toplam 546 adet uydunun olduğu bilinmektedir.

Syncom 3, ilk yerdurağan uyduydu. (Daha önceki jeosenkronize Syncom 2, ekvatora eğimli bir yörüngeye sahipti.) Pasifik Okyanusu'nda ekvator üzerine 180 derece boylamda yerleştirilmiş deneysel bir jeosenkron iletişim uydusuydu. Uydu, Tokyo, Japonya'daki 1964 Olimpiyat oyunlarının canlı televizyon yayınını sağladı ve çeşitli iletişim testleri gerçekleştirdi. Operasyonlar 1 Ocak 1965'te Savunma Bakanlığı'na devredildi, Syncom 3, Savunma Bakanlığı'nın Vietnam iletişiminde yararlı olduğunu kanıtlayacaktı.

Görev Profili

Syncom 3, 19 Ağustos 1964'te Cape Kennedy'den fırlatıldı ve üçüncü aşama bir sapma manevrasının ardından ekvatora 16 derece eğimli eliptik bir yörüngeye enjekte edildi. Apogee motoru, kalan eğimin çoğunu ortadan kaldırmak ve 35.670 km x 35.908 km'lik dairesel neredeyse eş zamanlı yörünge sağlamak için ateşlendi. Uzay aracı daha sonra, kendisini ekvator ile 0.1 derecelik bir eğimde hizalamak ve hızını yavaşlatmak için bir dizi konum ve hız manevrası gerçekleştirdi ve böylece hızının olduğu 180 derece boylamda planlanan konuma batıya sürüklendi. Bu yükseklikte Dünya ile senkronize edildi. Bu manevralar 23 Eylül'e kadar tamamlandı ve Syncom 3, Olimpiyatların iletimi, Filipinler, USNS Kingsport ve Camp Roberts, San Francisco-Honolulu güzergahındaki bir uçağa aktarımlar ve Californiya arasındaki iletimler ve teletype dahil olmak üzere çeşitli iletişim testlerinde kullanıldı. Uydu operasyonları 1 Ocak 1965'te Savunma Bakanlığı'na devredildi ve 1966 yılına kadar Savunma Bakanlığı tarafından işletildi. Nisan 1969'da kapatıldı.

Uzay aracı ve Alt Sistemler

Syncom uyduları 71 cm çapında, 39 cm yüksekliğinde silindirlerdi. Uzay aracının tam yakıtlı kütlesi 68 kg idi. Katı yakıtlı apogee motorunun nozulu (1431 metre/saniyelik bir hız artışı sağlamak için tasarlanmış 1000 lb-itme), silindirin altından uzatılmış ve üstten bir eş eksenli oluklu dizi iletişim anteni ve bağlantı ekipmanı dahil toplam yükseklik 64 cm idi. Radyal dış kısım, uzay aracının güneş ışığında kaldığı sürenin yüzde 99'unda 29 watt'lık doğrudan güç sağlayan 3840 P-on-n silikon güneş pilleri ile kaplandı. Nikel-kadmiyum şarj edilebilir piller, uzay aracı Dünya'nın gölgesindeyken güç sağladı. Aktif termal kontrol gerekli değildi. Uzay aracının merkezi iç kısmının çoğu, apogee motoru için tanklar ve yanma odasından oluşuyordu, bunun etrafına iki hidrojen peroksit ve iki nitrojen tankı ve elektronikler yerleştirildi. Dönüş eksenini hizalamak için nitrojen jetleri ve uyduyu konumlandırmak için hidrojen peroksit jetleri tarafından tutum ve hız kontrolü sağlandı. Her sistemde, biri dönme eksenine paralel ve biri dik olmak üzere iki jet vardı.

Syncom, bir adet iki yönlü telefon veya 16 adet tek yönlü teletype kanalını idare etmek üzere tasarlanmış, yedekli, frekans çevirici, aktif bir tekrarlayıcı iletişim sistemi kullandı. Çift transponder, 2 watt'lık hareketli dalga tüpleri kullandı. alıcı ve verici seçimi yer komutu ile yapılmıştır. Bir alıcı TV iletimi için 13 mega döngü bant genişliğine, diğeri ise 5 mega döngü bant genişliğine sahipti. Alım kazancı, yarıklı dipol anten aracılığıyla 2 dB idi. Sinyaller 7360 mega döngüye yakın iki frekansta alındı ​​ve 1815 mega döngüde yeniden iletildi. Yarıklı dipol verici anten, düzlemi uzay aracı dönüş eksenine dik olan 25 derece genişliğinde gözleme şeklinde bir ışın yaydı. Ayrıca telemetri ve komut için dönme eksenine dik olarak yönlendirilmiş dört kamçı anten vardı.

Kaynak: Mr. R. J. Darcey-Project Manager- NASA Goddard Space Flight Center